| Abstract | Ekspresivno pisanje, odnosno pisanje o najdubljim mislima i osjećajima vezanim uz osobne traumatične događaje, pokazalo se kao obećavajuća tehnika za poboljšanje kognitivnih funkcija i smanjenje psiholoških tegoba poput stresa, anksioznosti i depresivnosti. S obzirom na sve veću prisutnost problema mentalnog zdravlja koji narušavaju kognitivne funkcije ključne za suočavanje s akademskim izazovima, cilj ovog istraživanja bio je ispitati utjecaj ekspresivnog pisanja na radno pamćenje, stres, anksioznost i depresivnost studenata. U istraživanju je sudjelovalo 116 studenata (N = 104 žene), uključujući studente prijediplomskih (N = 83) i diplomskih studija (N = 33) Hrvatskog katoličkog sveučilišta, s prosječnom dobi od M = 21,46 (SD = 2,27). Sudionici su nasumično raspoređeni u eksperimentalnu i kontrolnu grupu. Obje grupe su dnevno pisale 20 minuta tijekom 4 uzastopna dana. Eksperimentalna grupa je pisala o svojim mislima i osjećajima vezanim uz osobni traumatični ili uznemirujući događaj, dok je kontrolna grupa pisala o vlastitim dnevnim aktivnostima na činjeničan način, bez izražavanja emocija. Kapacitet radnog pamćenja, stres, anksioznost i depresivnost mjereni su prije intervencije pisanja, 4 dana i 5 tjedana nakon početka pisanja. Kapacitet radnog pamćenja mjeren je pomoću automatizirane verzije Zadatka raspona operacija (AOSPAN), a stres, anksioznost i depresivnost pomoću skraćene Skale depresivnosti, anksioznosti i stresa (DASS-21). Rezultati su pokazali da su i sudionici koji su pisali ekspresivno i koji su pisali bez emocija izvijestili o smanjenju izraženosti anksioznosti, stresa i depresivnosti te im je izmjeren veći kapaciteta radnog pamćenja 5 tjedana nakon pisanja. Također, sudionici obje grupe izvijestili su o smanjenju izraženosti anksioznosti te im je izmjeren povećani kapacitet radnog pamćenja 4 dana nakon pisanja. Međutim, isto nije utvrđeno za izraženost stresa i depresivnosti 4 dana nakon pisanja. Nadalje, ekspresivno pisanje pokazalo je značajniji pozitivan utjecaj na smanjenje izraženosti depresivnosti 5 tjedana nakon pisanja, u odnosu na grupu koja je pisala bez emocija. Ovi nalazi sugeriraju da su i ekspresivno pisanje i pisanje bez emocija doveli do značajnog smanjenja simptoma stresa, anksioznosti i depresivnosti, kao i povećanja kapaciteta radnog pamćenja. Međutim, ekspresivno pisanje pokazalo se učinkovitijim od pisanja bez emocija u dugotrajnom smanjenju simptoma depresivnosti. |
| Abstract (english) | Expressive writing, which involves reflecting on one's deepest thoughts and feelings about personal traumatic experiences, has emerged as a promising technique for enhancing cognitive functions and alleviating psychological issues such as stress, anxiety, and depression. Given the increasing prevalence of mental health challenges that impair cognitive functions crucial for managing academic demands, this study aimed to examine the effects of expressive writing on working memory, stress, anxiety, and depression among students. The study included 116 participants (N = 104 female), consisting of both undergraduate (N = 83) and graduate students (N = 33) from the Catholic University of Croatia, with an average age of M = 21,46 (SD = 2,27). Participants were randomly assigned to either an experimental group or a control group. Both groups engaged in writing for 20 minutes daily over a period of 4 consecutive days. The experimental group wrote about their thoughts and emotions related to a personal traumatic or distressing event, while the control group wrote about their daily activities in a neutral, factual manner. Working memory, stress, anxiety, and depression were assessed before the writing intervention, 4 days after it started, and 5 weeks later. Working memory was measured using an automated version of the Operation Span Task (AOSPAN), and stress, anxiety, and depression were evaluated using the Depression, Anxiety, and Stress Scale (DASS-21). The results indicated that both participants who engaged in expressive writing and those who wrote without emotion reported reductions in anxiety, stress, and depression, as well as an increase in working memory capacity five weeks after the writing intervention. Participants in both groups also reported decreased anxiety and increased working memory capacity four days after writing. However, no significant reductions in stress and depression were observed at the four-day follow-up. Additionally, expressive writing showed a more significant positive effect on reducing depressive symptoms five weeks after the intervention compared to writing without emotion. These findings suggest that both expressive writing and writing without emotion resulted in significant reductions in stress, anxiety, and depression, as well as improvements in working memory capacity. However, expressive writing proved to be more effective in the long-term reduction of depressive symptoms. |
